skip to content

Geneesmiddelen

De homeopathische geneesmiddelen

Hahnemann zelf begon honderden natuurlijke stoffen, in verdunde vorm (zie onder) te beproeven op zichzelf en vrijwilligers in zijn omgeving. Zijn leerlingen en opvolgers hebben er nog velen aan toegevoegd. Ontelbare geneesmiddelproeven zijn er gedaan en samengebracht in verslagen. Die proeven zijn de leidraad van alle homeopaten. Ze geven een beeld van wat geneesmiddelen kunnen veroorzaken bij gezonde mensen.
Door de ontdekkingen van Hahnemann weten we dat ze diezelfde symptomen kunnen genezen bij zieke mensen. Het gelijke met het gelijksoortige genezen noemde Hahnemann dat. Zo hebben homeopathen in het verleden (en nu nog steeds af en toe) heel erg veel van deze proeven gedaan. Alle symptomen die ze kregen, na het te vaak innemen van een homeopathisch middel, werden zorgvuldig opgeschreven.
Die verslagen zijn daarna op twee wijzen systematisch gebundeld namelijk in Materia Medica's (overzichten van alle symptomen die geneesmiddelen kunnen veroorzaken) en in Repertoria (naslagwerken per symptoom die laten zien bij welke middelen het betreffende symptoom voorkomt).

Ordening van de geneesmiddelsymptomen: Materia Medica's

Hier een voorbeeld van een heel summier stukje Materia Medica over het middel Arnica, valkruid  (het wil overigens niet zeggen dat je álle symptomen van Arnica moet vertonen om het middel nodig te hebben. Te kunnen onderscheiden welke symptomen wel en welke niet belangrijk zijn, dat is de kunst van de homeopaat:

Arnica

Mind:

  • Klachten van verwonding en kneuzing
  • Angst dat anderen hem aanraken of zelfs maar naderen
  • Zegt dat hem niets mankeert terwijl hij erg ziek is (vgl. shocktoestand)
  • Geïrriteerdheid/dwarsheid: stuurt de dokter weg
  • Geheugenverlies, onverschilligheid na verwonding
  • Bewusteloosheid

Generaliteiten:

  • Klachten sinds een trauma, hoe lang geleden ook
  • < (erger door) schokken

Hoofd:

  • Hersenschudding
  • Hoofd heet & lichaam/handen koud (& = treedt tegelijkertijd op)
  • Hoofd is gevoelig voor haar kammen
  • Verwonding van het hoofd

Maag:

  • Opboeren met een lucht van rotte eieren
  • Gevoel alsof de maag tegen de ruggengraat duwt

etc.

Arnica montana © 2010 Anne Müller

Ordening van de geneesmiddelsymptomen: Repertoria.

Deze zijn meestal in het Engels en laten zien welke klacht bij welk geneesmiddel past, hier een heel klein voorbeeld:

  • Mind-ailments from-mental shock; from: acet-ac, acon, am-c, ambr, apis, Arn, both-a, both-ax, camph, etc..
  • Head-concussion of brain: Acon, Arn, bell, bry, carc, Cic, con, cyt-l, fil, glon, ham, Hell, hep, etc..

U ziet dat er per symptoom een heleboel middelen geschikt zouden kunnen zijn. En ook hier geldt dat het de kunst van de homeopaat is om uit te zoeken welk middel dan het meest zou passen bij die ene patiënt. 

Verdunnen en potentiëren

De bereiding van de homeopathische medicijnen is een volgend element binnen de homeopathie waarop van buitenaf veel kritiek is, maar waar Hahnemann iets mee heeft gedaan dat zijns gelijke in de wereld niet kent.
De homeopathie werkt met zogenaamde 'gepotentieerde' geneesmiddelen. Wat zijn dat?

Het simpelweg verdunnen van veel natuurlijke geneeskrachtige stoffen om de eventuele kwalijke bijwerkingen te voorkomen was niet toereikend, zo ontdekte Hahnemann. Er bleef van de geneeskracht niet veel over! Hij ging experimenteren...en we hebben geen idee hoe hij er toen op gekomen is, maar doordat hij de middelen oploste in water en alcohol en vervolgens die oplossingen krachtig ging schudden, ontdekte hij dat de geneeskracht van de stoffen werd vrijgemaakt. Ze werden krachtiger in plaats van zwakker! Daarnaast openbaarde er zich zelfs geneeskrachten die bij inname van de pure stof niet zichtbaar werden (dat werd pas zichtbaar door de geneesmiddelproeven- zie onder).
De eventuele schadelijkheid van de oorspronkelijke stof verdween en proefondervindelijk werd vastgesteld dat de werking van die geneesmiddelen sterker was naarmate ze sterker verdund en vaker geschud waren! En juist dit laatste maakte de medicijnen sterker werkend: ze hebben een hogere potentie.

De verdunning van de geneesmiddelen die in de klassieke homeopathie wordt gebruikt is zo hoog dat er zich in de middelen geen molecuul meer van de oorspronkelijke stof bevindt!
Een voorbeeld: de stof zwavel (Sulphur) is in zijn pure vorm giftig voor de mens en dus in die vorm niet bruikbaar als geneesmiddel. Maar door deze stof in een verhouding van 1 deel zwavel met 100 delen alcohol te mengen en daarna 100 x te schudden, krijg je een verdunning die we de C1 verdunning noemen: de C staat voor centimaal = de 1 op 100 verdunning. Men kan bijvoorbeeld ook 1 op 10 verdunnen. Dan krijgt men D1: D van decimaal. 
Maar je kunt natuurlijk verder verdunnen: neem een deel van de C1 verdunning van zwavel en je mengt het weer met 100 delen alcohol en dan 100 x schudden, dan krijg je een C2 verdunning van zwavel. In de klassieke homeopathie maken we veelal gebruik van verdunningen van C30, C200 en C1000 en soms nog hoger!!
In die verdunningen is geen molecuul meer aanwezig van de oorspronkelijke stof! 

Hoe kunnen dergelijke middelen dan nog genezen?
Dat is ook de vraag van veel wetenschappers en homeopathen! Vanuit de reguliere wetenschap wordt beweerd dat wanneer er geen stof meer aanwezig is in het middel er dan ook niets kan werken. Vanuit puur materieel standpunt gezien mogelijk een juiste bewering (hoewel recent wetenschappelijk onderzoek in India heeft laten zien dat er wel degelijk nanodeeltjes aanwezig zijn in C30 en C200 potenties). Wat gebeurt er dan bij de enorme verdunningen en het vele schudden als bereidingswijze van homeopathische medicijnen? Is er overdracht van 'de energie' van de oorspronkelijke stof aan de oplossing waarin het zat?  De energie die aan de oorspronkelijke stof ten grondslag lag, wordt vrijgemaakt. Dat is waarmee genezen wordt.

De geneesmiddelproef

Homeopathie is dus een geneeskunst die gebruikt maakt van sterk verdunde en geschudde stoffen.
Deze homeopathische geneesmiddelen zijn uitgetest door menselijke vrijwilligers. Bij die testen wordt gekeken of er klachten en symptomen optreden als proefpersonen (te) veel van een dergelijke stof innemen. Vaak worden er symptomen gezien die vaak in meer of mindere mate overeenkomen met de vergiftiging door de oorspronkelijke pure stof, maar soms worden ook totaal andere symptomen waargenomen. Hoe meer deelnemers er zijn aan dit soort proeven, des te beter het beeld is dat we van het geneesmiddel krijgen. En hoe meer proefpersonen een bepaald symptoom krijgen (bijv. een drukkende hoofpijn die erger wordt in de zon en verbetert door in de schaduw te gaan zitten) hoe sterker dat symptoom dus bij dat geneesmiddel hoort (in dit geval het geneesmiddel Bromium).

En nu terug naar de praktijk van alledag: als er een ziek mens is die een aantal symptomen vertoont (bijv. zoals boven genoemd: een drukkende hoofpijn die erger wordt in de zon en die verbetert door in de schaduw te gaan zitten) binnen zijn ziekte blijkt dat te genezen te zijn door juist dat geneesmiddel in te nemen waarin dat type hoofdpijn wordt gekend (in dit geval dus door Bromium in homeopathische vorm in te nemen). 

Nog een voorbeeld

Hier boven was zwavel al genoemd: als iemand met pure zwavel in aanraking komt, kan dat ernstige jeuk en irritatie op de huid geven die verergert door de aanraking met water. In de geneesmiddelproeven blijkt dat symptoom terug te komen in de vorm van jeuk, roodheid en een branderig gevoel van de huid na het douchen of baden in warm water. Patiënten die last hebben van dit symptoom zonder dat ze met zwavel in aanraking gekomen zijn en zonder dat ze een homeopathische verdunning hebben ingenomen, blijken te kunnen genezen door het innemen van een zwavelpotentie. Kunnen! Want het is niet gezegd dat zwavel het juiste middel is. Er zijn nog veel meer middelen die dit symptoom kunnen veroorzaken en daarmee ook in staat zijn het te genezen. De grote kunst van de homeopaat is om alle klachten en kwalen (zowel lichamelijk, gevoelsmatig als geestelijk) zo helder mogelijk in kaart te brengen. En om deze daarna, door zoeken in het repertorium, te vergelijken. Op deze wijze kan uitgezocht worden welk middel zo veel mogelijk en zo exact mogelijk die klachten kan produceren en daardoor ook genezen.

Bezwaren vanuit de wetenschap

De bezwaren tegen homeopathie vanuit regulier wetenschappelijk oogpunt, worden verwoord vanuit het idee dat slechts meetbare en weegbare stoffen kunnen werken, energieën niet.
Maar...magnetische velden werken al eeuwenlang, ook voordat er apparatuur gemaakt werd om deze te kunnen meten. Zien kunnen we ze nog steeds niet. Het feit dat de huidige wetenschap niet in staat is om de juiste methode en middelen te vinden om de werking van homeopathische geneesmiddelen aan te tonen, wil niet zeggen dat ze niet werken!

Dubbelblind onderzoek laat zien dat homeopathische geneesmiddelen wel degelijk werken. Eigenlijk is die onderzoeksmethode volkomen ongeschikt voor onderzoek naar de werking van homeopathische geneesmiddelen. De reden hiervoor is dat homeopathie werkt met individuele symptomen van individuele mensen. Geen twee mensen met dezelfde ziekte zijn aan elkaar gelijk. Wanneer een groep mensen dezelfde soort ziekte heeft, zullen de symptomen per individu toch iets verschillen. Er zullen zeker mensen zijn die goed reageren op hetzelfde middel. Maar meestal zullen er verschillende homeopathische middelen nodig zijn om iedereen te kunnen helpen. 

Recente onderzoekingen met water geven echter wel inzicht in wat er waarschijnlijk gebeurt bij het maken van gepotentieerde geneesmiddelen. Men heeft ontdekt dat water een lading opdoet van de stoffen die er in opgelost worden. Zelfs lang nadat de stoffen uit het water verdwenen zijn, zijn er nog energetisch sporen van die stoffen in het water te vinden. Schudprocessen versterken die eigenschap. 
Daarnaast laat recent onderzoek zien dat er nanodeeltjes van de oorspronklijke stof aanwezig zijn in C30 (30x 1:100 verdund en geschud) en C200 (200x 1:100 verdund en geschud) potenties.

Lees verder op de volgende pagina: >> Het consult

Up